توضیحات

در اواخر دهه 90 میلادی، دانشمندان در جنگل‌های کاستاریکا که کشوری در آمریکای مرکزی است، به گیاهی عجیب و زیبا برخوردند که حیات یک گونه‌ی نادر از قورباغه‌‌های کوچک و سمی به آن وابسته بود. گیاهی که در سال 2002 به دلیل ازدیاد جمعیت گرازها، فقط 28 درصد از آن باقی مانده بود و اگر فکری به‌حال نجات آن نمی‌کردند، جنگل‌های گرمسیری یکی از زیباترین فرزندانش را از دست می‌داد. دانشمندان نام این گیاه را به افتخار جوزف دیفن باخ سر باغبان گیاهشناسی وین، دیفن‌باخیا یاDieffenbachia گذاشتند و کم‌کم دریافتند که می‌تواند علاوه بر جنگل‌ها در محیط‌های بسته مانند خانه‌ها و محیط‌های کار نیز رشد کند و به زندگی انسان جلوه‌ای زیبا ببخشد. اینطور بود که دیفن‌باخیا به عنوان یک گیاه آپارتمانی تکثیر شد و با برگ‌های پهنی که ترکیبی از رنگ‌های سبز، زرد و سفید بودند، خانه‌ها را زیباتر کرد. دیفن‌باخیا در محیط‌های سربسته خیلی خوب رشد می‌کند، آسایش حرارتی آن به دمایی که برای انسان مناسب است، نزدیک می‌باشد و رنگ برگ‌هایش باعث شده تا برای دکوراسیون خانه‌های بسیاری، مناسب باشد. در کنار تمام این جذابیت‌ها، دیفن باخیا به دلیل اقلیمی که داشته، یک مکانیزم دفاعی دارد و آن وجود اگزالات کلسیم در سلول‌های این گلدان آپارتمانی است. این ماده شیمیایی، در بدن حیوانات خانگی مانند سگ، گربه، خرگوش و کودکان، مانند سم عمل می‌کند و ممکن است در صورت جویده شدن عوارضی مانند تنگی نفس، مشکلات در بلع و… را ایجاد کند. جالب است بدانید طبق آمار، کودکان زیر 5 سال، بیشتر مزه دیفن‌باخیا را امتحان کرده‌اند. در نتیجه اگر کودکی در این سن و سال و یا از حیوانات خانگی نگه‌داری می‌کنید، بهتر است گیاه را دور از دسترس آنها قرار بگذارید.